Dag 5

Ik wilde dit gister avond al posten, maar het internet wat uitgevallen en kreeg ik niet meer aan. Dus alles wat hier onder staat is gister gebeurd!

Vandaag moesten Joost en Meagan allebei werken, dus ging ik alleen op pad.
‘s Ochtends naar de tafelberg, en ‘s middag had ik een meeting met kunstenaar Wim Botha.

Eerst moest ik nog langs CLICKS (drogisterij) om zonnebrand en beltegoed te halen, want zonder beltegoed op mijn afrikaanse telefoontje kan ik natuurlijk geen taxi bellen. Toen ik dit gehaald had heb ik me gelijk ingesmeerd en ben gelijk naar het TAJ hotel gelopen. Ik ging hier naar binnen via het MINT restaurant ernaast. Het is een enorm chique hotel en ik weet niet zeker of ze nu echt dachten dat ik daar in dat hotel verbleef of dat ze gewoon random voor iedereen een taxi bestellen…
Ik moest 10 minuutjes wachten tot mijn taxi kwam. Ondertussen zag ik veel range rovers voorbij rijden met een open bak. Af en toe zat er 1 iemand in, een paar keer zat hij vol met wel 15 man. Dit schijnt gewoon te mogen hier dat “bakkie rijden”, zolang ze maar opweg zijn naar hun werk. Maarja, wie controleert dit?

Ik had een aardige taxi chauffeur en iedereen wilt natuurlijk weten waar je vandaan komt omdat je blank en een niet zuid-afrikaans accent hebt. We hebben een tijdje gepraat want het was best een lang stuk naar de kabelbaan. Eenmaal daar aangekomen moest ik betalen en de fijne taxi chauffeur had geen wisselgeld. Wij dus op naar de kiosk, nee wisselen daar deden ze niet aan. Ik kon wel iets kopen van 5 rand en zo het geld wisselen. Toen heb ik maar een lolly gekocht en de taxi chaffeur betaald.

Eenmaal uitgestapt was het uitzicht al ontzettend mooi, ik heb maar aan een van de werknemers van kabelbaan gevraagd of ze een foto van me wilde maken aangezien ik maar in m’n eentje was.
Er stopte voor mijn neus een grote bus en daar, hoe kan het ook anders, stapte half japan/china wat dan ook uit met grote camera’s, ipads, iphones, spiegelreflex camera’s noem maar op. Ze zijn ook echt overal ter wereld te vinden..

Ik ging in de rij staan om een kaartje te kopen, een retour kostte 205 rand. Deze heb ik ook gekocht aangezien ik geen zin had in 2 uur wandelen van de top naar beneden. Bovendien had ik een afspraak om 1 uur en daar wilde ik niet te laat komen.

Ik liet mijn ticket zien en van iedereen werd een foto gemaakt. Ik moest er ook persee op, kind of awkward in m’n eentje.. Maargoed op naar de kabelbaan!
Tijdens de rit omhoog draaid de cabine 1 keer om zijn as, zodat iedereen van alle kanten het uitzicht kan bewonderen. Eenmaal hier aankomen liep ik er gauw uit en keek ik uit over het mooie heldere kaapstad, een inmens blauwe zee, robben island en er hing een prachtige mist in de bergen verderop. Het was zó ontzettend mooi dat ik er bijna van moest huilen… haha.
Ik vond een rustig plekje op een rots en ben daar een tijdje gaan zitten en gaan genieten van het onwijs mooie uitzicht. Uiteindelijk werd ik gezelschap gehouden door een leuke zwarte salamander, die al gauw weer weg ging toen ik een paar foto's van hem wilde maken...
Ik heb wél veel foto's gemaakt van het uitzicht en die wil ik jullie natuurlijk niet onthouden, dus die voeg ik zometeen toe aan de post!

Om half 1 zou Gary beneden bij de kabelbaan staan om me op te halen en me te brengen naar de studio van Wim, deze was namelijk nogal in de middle of nowhere. En óf het dat was...

Gary heeft me gereden via een weg die langs het strand en door de bergen liep. Het was echt onwijs mooi!! We reden langs long beach, en de zee was blauwer dan blauw en het strand spierwit. (Zoals in films weet je wel...) Na bijna een uur rijden hadden we de studio gevonden, dachten we...

We reden in een soort achterwijk/slobbewijk, veel rare mensen en een beetje een verlaten country sfeertje. We reden het "Heron Park" binnen en moesten opzoek naar nummer 40+41. Deze hadden we gevonden, maar het zat pot dicht en het leek niet alsof er ook maar enige activiteit onlangs binnen was geweest. Gary wilde er zeker van zijn dat ik veilig op het juiste adres zou belanden dus besloot na te vragen of dit de juiste straat en het juiste nummer was, aangezien er nergens straatnaam bordjes hingen. Geen enkel persoon die daar werkte wist op welke straat ze werkte... erg handig.

Gary besloot Wim te bellen en hij vertelde dat hij onderweg was maar wat vertraging had opgelopen omdat er een boek naar de drukker gebracht moest worden. No problemo, Wim arriveerde na 10 minuten en toen is Gary gegaan en ben ik de studio ingestapt.
Wimerkplaats gewerkt te hebben zeker wel!
Toen ik net binnen kwam heeft hij een beetje laten zien wat hij zoal maakte. Ik vroeg naar zijn sculptures met boeken (dit had ik gezien op google want ik had research gedaan!) Die heeft hij me laten zien en vertelde dat hij dat project altijd lastig vond omdat het zoveel tijd koste.
Wim maakt fine art en was nu bezig met een project van piepschuim. Nu ben ik niet zo'n fan van piepschuim, maar na een middag daar in de werkplaats gewerkt te hebben zeker wel!Hij had een apparaat ontworpen dat eigenlijk te vergelijk is met iets wat al bestaat. Een piepschuim snijder, een draadje gespannen die warm wordt waarmee je door piepschuim kan snijden. Máár, hij had een "portable" piepschuimsnijder gemaakt, eigenlijk een soort grote handzaag maar dan met een draadje wat verwarmd wordt. Hij maakte uit piepschuim hiermee geweldig mooie vormen die leken op golven. Ik mocht een aantal stukken piepschuim pakken en hiermee gaan experimenteren. De eerste paar keren leek het nergens op, maar uiteindelijk had ik de handeling door en begon ik eigen bewegingen toe te passen. Dit resulteerde in een enorm ingewikkelde en prachtige vorm en structuur (te zien bij de foto's). Ik liet het aan Wim zien en hij was impressed! Hij stond erop dat ik liet zien hoe ik het gedaan had want hij vond het prachtig! (Jeej :) ) Hij had het zelf niet ontdekt en vroeg me dan ook door te gaan met experimenteren! Dit heb ik 2,5 uur gedaan en toen had ik best wel trek. Ik vroeg of er naast de studio toevallig een kiosk zat waar ik een broodje kon halen. Wim had zelf ook wel honger dus hij vond het een goed idee om verderop bij een soort organisch/biologisch winkeltje wat brood en beleg te kopen. Uiteindelijk hebben we brood met kaas en grilled vegetables op, en ik had blauwe bessen als dessert gekozen. Hij liet me 'samoosha" zien en vertelde me dat ik dat echt moest proberen. Het zag eruit als een soort loempia en het was the flavour chicken dus dat moest wel goed zijn dacht ik zo. Wim was zo aardig om de lunch te betalen, ik heb nog aangeboden om 50/50 te doen maar het was no big deal en hij deed het graag. Na de late lunch heb ik hem geïnterviewd en hebben we eigenlijk niet meer zoveel gedaan. We zouden Joost en Meagan meeten bij zijn huis, dus we zijn daar heen gereden.

Tijdens de weg daarheen was Wim zo aardig om me het ontzettend mooie strand te laten zien vlak bij zijn huis. Onderweg vertelde hij leuke feitjes en gebeurtenissen van de buurt/kaapstad. Eenmaal bij zijn huis aangekomen, wat er mooi was trouwens, moest hij eten koken voor de familie. Moeder, dochter en zoontje waren nog niet thuis, want zijn zoontje had voetbaltraining. Hij begon met koken en we hebben heel gezellig gepraat over van alles en nog wat. Ondertussen vertelde hij dat hij eigenlijk geen idee had wat hij aan het koken was, hij had groenten, gebakken groenten, kabeljauw en moest nog pasta en salade maken omdat de kinderen allemaal andere dingen aten. Hij was aan het twijfelen wat hij met de kabeljauw zou doen dus toen opperde ik om hem eerst aan iedere kant kort te bakken en daarna de oven in te doen met tomaten en kruiden. Deze wijsheid krijg je als je 24/7 24 kitchen en masterchef kijkt thuis... Grapje. Op een gegeven moment kwam mijn leeftijd ter sprake en gaf hij me het compliment dat ik erg volwassen over kwam en het goed praten was met elkaar. Dat was ook zo, we konden het goed vinden met elkaar.

Toen Joost en Meagan er waren na 1,5 uur (spits...) hebben we nog wat gedronken en gingen toen naar een restaurant waar Joost een afspraak met een klant had. Meagan en ik waren er nog niet uit wat we gingen doen met eten, maar aangezien het al kwart voor 9 was besloten we maar uit eten te gaan. We kwamen aan bij een heerlijk restaurant en hebben gezellig de hele avond gepraat over van alles en nog wat met een lekker voorgerecht, hoofdgerecht en toetje.

Nu zit ik behoorlijk vol, maar in de tijd dat ik dit verhaaltje typte heb ik lekker kunnen uitbuiken. Helaas zag ik net in de spiegel dat ik verbrand ben op mn rug… en ik had nog wel zo goed gesmeerd!!

Sleep tight!

Liefs,
Myrthe