Dag 1 en 2

Op 21 juli, in alle vroegte, stapten we de auto in om op vakantie te gaan en deze keer met de zon in onze rug; want we gaan naar Denemarken!

De reis was verrassend warm, dus we zijn een paar keer gestopt bij een tankstation om even uit te waaien en een toiletbezoek te brengen om vervolgens in duitsland met alle 0,50 cent tegoed bonnetjes uit de toiletautomaat de winkel in de stappen en te kijken wat we er van konden kopen. Niet veel kan ik je vertellen, die shops langs de snelweg blijven verrekte duur.

Om 14:45 zouden we in Duitsland voor drie kwartier de Ferry op gaan om zo Denemarken binnen te varen. Bij aankomst bleek er wat vertraging te zijn wat resulteerse in een Ferry vaart van ern half uur later. Ook prima, we hadden alle tijd en het lekkere weer maakte het wachten ook niet bezwaarlijk. Het enige bezwaarlijke was de wind. Nu was dit op het land wel lekker, maar op de zee waaide deze zo hard dat de Ferry tijdens het varen er ook last van kreeg. Nu waren het geen Titanic-schommel tafarelen maar ik was toch maar wát blij dat ik in rij van de supermarkt een rekje met snoepjes naast me had staan waardoor ik nog enigszins mijn evenwicht kon bewaren. Nadat ik met een voor nederlandse begrippen véél te groot biljet had afgerekend ging ik in een stevige pas naar het restaurantje toe waar de rest zat. Ook dit ging niet zonder afwijkingen en botsingen. Toen we aan land kwamen was het slechts nog zo'n twintig minuutjes rijden. Lichtelijk telleurstellend, want dat betekende dat we nog niet veel van het Deense landschap gingen zien, maar na zo'n hele dag in de auto gezeten te hebben was dat ook wel prima.

Eenmaal aangekomen in Nørreballe, wat maar zo'n 1400 inwoners heeft, vonden we al gauw het hotel en werden hartelijk ontvamgen door de eigenaar. We hebben nog even een kleine siësta gehouden voorat we om zeven uur aan tafel werden verwacht. Ik kwam wat laat binnen en zag dat er geproost werd op een oudere vrouw die achter ons zat, klaar voor haar avondmaal. Mevrouw was 85 geworden en daar moest op geproost worden. En voor gezongen natuurlijk, wel in het Engels en als ik het me goed meen te herinneren heette ze iets van Jütte. We aten eigenlijk heel nederlands, gekookte aardappels, met een bakje groen; bloemkool, worteltjes en doperwtjes, én een grote schaal met gehaktballen. En in die grote schaal lag een typisch Deens gerecht; frikadelle. De gehaktballen zaten in een saus van uien, champignon en vast nog wat lekkere specerijen die ik niet kon ontcijferen. Ik heb drie keer opgeschept, dus dat zegt denk ik wel genoeg. Na dit feestmaal verheugde wij ons natuurlijk al op het ontbijt.

De volgende ochtend werden we om acht uur verwacht voor het ontbijt. Afgebakken broodjes met lekker wat kaas, vlees, nutella of jam en een warme koffie of thee. Lekker simpel, maar wel dikke prima. Het hotel waarin we verblijven was tot aan 2009 een bejaardentehuis. De eigenaar heeft het opgekocht en dit ingerich met de geweldigste en onnodige spullen en prullaria's uit de kringloop winkel. Wij hadden onszelf wijsgemaakt dat alle bejaarden op het moment van verhuizen al hun oude spulletjes moesten achterlaten en dat het hotel er daarom zo uitzag zoals het nu doet. Echter bleek dit te mooi om waar te zijn, maar hebben we onszelf voorgenomen om die gedachte toch maar in stant te houden.

We stapten de auto in op naar kasteel Ålholm, wat dicht bleek te zijn nadat we daar 5km naar toe moesten lopen. Niet geheel onbeloond, want onderweg hebben we mooie vondsten opgedaan. Veren van fazanten zijn de tassen ingegaan, hommels schenen daar massaal het loodje te leggen dus die gingen mee in een servet, helaas konden we de mega grote huizen van de escargots-look a likes niet meenemen. Een turquoise vertrapt touwtje en een versleten blad maar met alle nerven nog in takt zijn ook meegegaan in de auto. Dat krijg je met die ontwerp mentaliteit, je ziet overal wat moois mee of denkt er wat mee te kunnen. Tegenwoordig schiet er vaak door mn hoofd "oh daar kan ik wel een gipsen mal van maken en in porselein afgieten". Na het schatzoeken in het bos zijn we doorgereden naar een groter plaatsje. Hier hebben de beste brunch ever gegeten en natuurlijk een nieuwe outfit gescoord. Op de terugweg hebben we nog een pitstop gedaan bij een café voor een lekker cool drankje. En de laatste 4,5 kilometer terug naar het hotel mocht Myrthe dan wel rijden. Hiep hoi, rij-ervaring in Denemarken; check! Je moet ergens beginnen toch.

Het avond eten van vanavond waren weer aardappels, deze keer met sperziebonen en een schnitzel pitzel! Weer simpel, maar lekker. We kregen een typisch deens toetje, waarvan ik de naam niet meer weet. Ik weet wel dat het mierzoet was en eigenlijk een soort feestelijke negerzoen was alleen dan met witte chocolade en aardbei.

Terwijl ik dit schrijf lig ik op bed in de hotelkamer en hoor ik de heletijd gerommel onder het raam. Ik ga even een kijkje nemen en misschien met mn allerliefste glimlach ze wegkijken, want mijn Deens is nog niet zo goed.

Geen idee hoe je in het Deens tot ziens zegt dus bij deze tot later in het spaans; Hasta luego!