Woensdag 15 juni

Woensdag 15 juni
Deze dag waren we met smart aan het wachten op ons examen cijfer. Wat ik volgens mij helemaal ben vergeten de melden in het reisverslag van de dag hiervoor. Gister hadden we een examen (die voor 17 procent meetelt op je diploma) over alle grammatica. Dit ging eigenlijk alleen maar over de subjuntivo, want goh wat heeft die nog veel details en nuance verschillen! Alle 4 de tijden van de subjuntivo moesten we kennen voor het examen en Húgo had ons verteld hoe het examen er ongeveer uit zou komen te zien. Dit examen was, ja je leest het goed, 9 (!!!!!) pagina's lang en moes worden afgerond in 1 uur en 50 minuten. Mission impossible dus. Ik had geen tijd om alles terug te lezen en kleine foutjes te verbeteren óf om überhaupt de leesopdracht te maken. Geluk bij een ongeluk was dit een opdracht waarbij je kruisjes moest zetten in een tabel. Wat doe je dan bij tijdnood? Precies, random kruisjes zetten en hopen dat je minimaal één keer goed hebt gekruist. Húgo had de cijfers nog niet omdat hij naar Reina Sofia was geweest waar wij later op deze dag ook heen zouden gaan. Tussendoor zijn Monique en ik even in Retiro geweest die zich onder de bewolkte lucht toch vulde met bezoekers. Grote windvlagen namen zand mee over de straten en besprenkelde mensen met kleine zandkorrels. Toen Monique en ik het park verlieten zagen wij dat het park werd afgezet met lint. Monique was nieuwsgierig en vroeg waarom dit was. Ons werd verteld dat het park waarschijnlijk eerder zou sluiten vanwege het slechte weer. Het slechte weer hield op dat moment in dat het een beetje waaide, maar absoluut niks extreems. Eenmaal aangekomen in het museum Reina Sofia voor onze excursie kregen we zoals in elk museum oortjes in waardoor we onze docent goed konden verstaan. In dit museum hangt meer hedendaagse kunst, vanaf de 19e eeuw tot aan nu. Hier heb ik dus enkele werken van Dalí en Picasso mogen aanschouwen. De schilderijen van Dalí waren op de een of andere manier heel bevredigend om in het echt te zien. De soepele en elegante fantasie die vanuit zijn penseel op het doek is gekomen was te zien aan ieder spatje verf op de schilderijen. De grootste verrassing was "El Guernica" van Picasso. Wat in het echt werkelijk waar 10 keer zo groot was als ik dacht. Dit schilderij beeld de tragedie en lijdensweg uit van de burgeroorlog in Spanje in de jaren 1936-1939. Zo mooi als dat ik Dalí vond, zo lelijk was dit schilderij van dichtbij. Maar ook dit schilderij had op een of andere manier zijn charme en is prettig om te aanschouwen. Monique, Ingrid en ik hebben nog even verder door het museum gelopen, maar daar vond ik persoonlijk niet zoveel bijzonders aan. Na een korte stop bij 100montaditos voor een tapa om half 8 ging ik richting de metro, op naar plaza de españa. Ik had om 8 uur afgesproken met Alejandro om de Templo de Deboh te bekijken en daarna wat te gaan eten. Templo de Deboh is een egyptische tempel die zich bevindt op een van de hogere punten in madrid, dit is een geschenk aan Spanje van de Egyptische regering. Vanaf hier heb je ook een enorm mooi en immens uitzicht over Madrid, waar ik natuurlijk een foto van moest hebben. Voordat we hier aankwamen kwam die plaatselijke en tropische regenbui waar ik een paar dagen terug om smeekte naar beneden vallen. En hoe! We zijn zelfs gaan schuilen in een barretje onder het genot van biertje. Hierna zijn we weer terug richting Plaza de España gelopen en mocht ik kiezen waar we wat gingen eten. Dit was bij een tapas restaurant en hier hebben we tapas besteld om te delen, wel tapas op grote borden. Iets met gefrituurde kip met 2 sausjes, een soort huevos rotos met morcilla en een broodje met serrano ham en een salmorejo sausje. Bij ons biertje kregen we ook wat brood met manchego kaas in olijfolie. De gesprekken die we voerden waren natuurlijk in het Spaans en het was weer erg gezellig. En de gentleman die hij is, heeft hij ook voor alles betaald. Ik bedankte hem en zei dat ik dat heel aardig vond en hij reageerde met "no pasa nada" (het is oké). Hij zei, ik werk en jij studeert dus ik betaal het graag. Ontzettend aardig! Ook vertelde hij me dat hij een auto heeft, nadat ik vertelde over onze mislukte pogingen om een auto te huren om ergens heen te gaan. Eventueel had hij het laatste weekend dat wij er zouden zijn vrij en kon hij misschien wel wat regelen. Ik ben degene met hooikoorts, maar Alejandro moest één keer tijdens het eten niezen waarop ik "jesus" (gezondheid) zei. Hij begon hierna heel hard te lachen en ik vroeg lachend terug waarom hij moest lachen. Hij vertelde me dat hij niet had gedacht dat ik dat woord zou kennen. Tsja, ik heb al zo vaak moeten niezen dat ik bijna alle "bless-you's" in alle talen al gehoord heb. Alejandro is ontzettend aardig en behulpzaam en ik moet maar even bedenken wat ik hem cadeau geef als ik weer vertrek naar Holland. Want hij helpt me heel erg met mijn Spaans en hij leert me Spanje beter kennen. ¡Es un chico muy simpático! Ondertussen lig ik in bed (23:30) en hoop ik dat alles zo lekker stil blijft als het nu is en ik lekker in slaap kan dommelen. Overigens een leuk weetje, ik slaap op een intens kraakbed. Nu zul je denken, dat zal wel meevallen... maar ik zal het je vertellen. Op het moment dat ik alleen al mn arm omhoog doe en wat kriebel aan m'n voorhoofd is hier al een tsunami aan kraakgeluiden bezig die door mijn matras geproduceerd worden. Altijd fijn, olé!