Zaterdag 18 juni

Zaterdag 18 juni
Deze ochtend was ik later wakker dan normaal, ik was kapot en moest echt wat bijslapen. Toen ik eenmaal wakker was had ik al berichtjes van Merijn die op dat moment al in de bus zat richting Salamanca. Merijn en ik kunnen goed praten en sparren dus we zien elkaar ook veel in Madrid. Na even gekletst te hebben kwam bij ons allebei de vraag naar boven waarom ik eigenlijk ook geen ticket had gekocht naar Salamanca. Dat was een hele goede vraag, waarop ik zelf het antwoord ook niet wist. Het was te laat om nog een busticket te kopen omdat ik er dan pas rond 4 uur zou zijn. Jammer maar helaas, als ik eerder wakker was geweest had dat vast nog wel gekund. Ik heb rustig aan gedaan en heb besloten om uit te stappen bij metro halte Sol om vanaf daar de Calle Mayor in te stromen en wat zijweggetjes in te slaan. Ik kom langs nieuwe winkels, ik loop door nieuwe straten en ik bedenk me dat ik dit random lopen door de stad toch ontzettend leuk vind! Op een gegeven moment kom ik aan op een groot en gezellig plein. Ik besluit hier over te steken en daar midden op het plein op een bankje te gaan zitten. Ik zit dus vanuit een ander perspectief op het pleintje dan dat ik aan kwam lopen. Ineens spot ik een Lidl, en ik dacht nog, goh dit lijkt wel eenzelfde lidl als dat ik al eens eerder heb gezien. Ik kijk wat verder om me heen en ik begin meerdere dingen te herkennen. Dan plotseling weet ik het, ik bevind me gewoon op het pleintje in Lavapies, waar ik ondertussen al zo'n 4 keer was geweest. Ik had het niet herkend omdat ik het pleintje via een andere, onbekende, weg binnen kwam. En dít is nu precies wat ik hier heel vaak heb. Ik word ontzettend vaak ge-mindfucked. Ik denk dat ik ergens midden in het grote Chueca loop met allemaal leuke nieuwe dingen, zet ik ineens een voet op de Gran Vía. Denk ik dus dat ik de geheime straatjes van Sol heb ontdekt, loop in midden in Lavapies. Dit is denk ik ook een teken dat ik al heel veel gezien en gedaan heb. s' Middags ging ik met Monique naar Chueca voor een kop koffie en wat struinen over een design festival. Dit had niet eens de naam festival mogen hebben want het was best treurig met zo'n 10 kleine kraampjes. Ik ging bijtijds naar huis om een begin te maken aan mijn Spaanse essay die maandag moet worden ingeleverd. Na 4 keer het onderwerp veranderd te hebben schrijf ik over creatieve innovatie, dat dit de oplossing is voor milieuvervuiling. Woordenschat die we in de les hebben behandeld, dus dat komt wel goed. Als avondeten hadden we weer Lentejas soep (linzen) en aardappels met kippenboutjes. Wat stokbrood erbij en als toetje fruit met yoghurt. Gisteren had Mercedes overigens spicy soep gemaakt, speciaal voor de Thaise omdat zij in Thailand zo pikant eten. Heel erg lief van haar, maar dat Thaise meisje heeft niet eens de helft op. Ik word een beetje moe van die grote cultuur verschillen en verschillen in normen en waarden. Je moet je wel openstellen voor de cultuur van het land waar je heen gaat. Wat ik overigens echt ontzettend leuk vind, en denk ik ook wel ga missen, is hasta luego zeggen. (Dit zeg je als je weg gaat, tot ziens/snel) Ze spreken dit hier namelijk uit alsof je je mond vol hebt met marshmallows na de chubby bunny challenge. Het was even oefenen, maar de verslapte hasta luego rolt er steeds beter uit in de supermarkt, of wanneer ik heb afgerekend bij een restaurantje. Na het eten heb ik nog een film gekeken met buikkrampen op bed en ben daarna in slaap gevallen.