Vrijdag 17 juni

Vrijdag 17 juni
Gisteravond liep ik even de kamer op van Emma, mijn Amerikaanse huisgenootje. Ik vroeg hoe het leren ging en ze vertelde dat ze artikelen had gelezen over de schietpartij in Orlando. Ze vertelde dat ze het zo verdrietig vond en dat ze had gehuild. Toen ze dat zei sprongen de tranen haar weer in de ogen en toen heb ik naast haar gezeten en haar getroost. En natuurlijk alles wat ze er over kwijt wilde aangehoord, ze vertelde dat ze een beetje bang was om terug te gaan. Ook liet ze me een e-mail van haar universiteit zien met de titel "europe travel alert". Hierin stond dat werd geadviseerd om Frankrijk vanwege het EK te vermijden en in Augustus kon je ook beter niet in Polen zijn. Waarom dat was weet ik niet helemaal.
Vandaag begon school weer om half 9 en ik had erg veel moeite met opstaan. Iemand moest naar de wc om 06:44 waar ik wakker van werd, maar gelukkig viel ik hierna wel weer in slaap. Vrijdag betekent les tot 11:40 en hierna vrij. Tijdens Lengua kregen we ons cijfer terug van het grammatica examen. Waar ik tijd tekort voor kwam, de leesopdracht niet eens heb kunnen maken en niks en kunnen teruglezen om te verbeteren. We kregen de examens uitgedeeld en je kon 100 punten in totaal behalen. Dit betekende dat je tussen je behaalde aantal punten een punt moest schrijven en dat was dan je cijfer. Ik kreeg mijn blad terug waarop stond "79/100", dus een 7.9! Ik ben hier ontzettend blij mee want het is 2 niveau's hoger dan waar wij in Nederland op zijn geëindigd. Van alle opdrachten had ik wat dingetjes fout maar vrijwel altijd 7/8 punten van de 10. Volgens mij zat er een Spaanse engel op mijn schouder want de leesopdracht, die ik totaal gegokt heb en maar 9 woorden van gelezen heb, heb ik gehaald met 16 punten van de 20. Ik hou van tabel opdrachten! In de middag heb ik op mijn gemakje geluncht en Alice in Wonderland 2 afgekeken waar ik van de week aan begonnen was. Hierna ging ik met Emma en Linea (een klasgenoot en tevens ook vriendin van Emma) naar een shopping mall. Eenmaal hier aangekomen waren wij, als arme studenten, duidelijk niet de doelgroep. Dit viel dus een beetje tegen en we besloten om richting Cuatro Caminos te lopen waar Linea woont. Hier hebben we nog even rond gekeken in de winkeltjes maar veel soeps was het niet. Ik zag een tweede Humana winkel in Spanje waar Emma en Linea uiteindelijk heel lang in hebben rondgelopen. Onderweg heb ik een flesje water gekocht bij de Dia supermarkt en er stond op "gasosa". Oké, dus water met bubbels, hou ik van. Toen ik het openmaakte en er een slok van nam had het water een smaakje, al kon ik niet plaatsen welk smaakje in dan proefde. Ik bekeek het etiket nog een keer en zag nergens staan dat het water met een smaakje was. Het water uit de kraan hier in Spanje heeft een beetje een aparte smaak en wellicht was dat het gene wat ik proefde. Emma en Linea gingen sporten en ik ging op pad in Malasaña voor cadeautjes. Wat nog best lastig is, ik ben namelijk nog geen winkeltjes of dingen tegen gekomen waarvan ik dacht: ja! Malasaña is de buurt die zo'n 5 min lopen van mijn huis is. Om kwart voor 6 was ik moe van al het lopen en besloot ik op een terrasje te gaan zitten en een cappuccino te drinken. Veel kinderen en ouderen waren op pad, wat me overigens niet erg makkelijk lijkt. Oud zijn en in Madrid wonen. Madrid ligt op een berg en daarom zijn er veel hoogteverschillen in de stad en zie ik vaak oudere mensen de straten door ploeteren met hun rollator of stok. Deze oude mensen doen volgens mij ook alles lopend, want ik zie ze nooit in de metro zitten. Ondertussen zat lekker beschut onder een boom in 24graden een lekker kopje koffie te drinken. Dit was een leuk pleintje en ik besloot Merijn (klasgenoot) een appje te sturen dat we daar eens heen moesten gaan voor een koffie of raciones. Eenmaal thuis aangekomen aten we vroeg, zo rond half 8. Wat goed uitkwam, want dan kon ik op tijd in de stad zijn voor de voetbalwedstrijd tussen Spanje en Turkije. Met z'n allen verzamelde we ons een drukke pub en je raadt nooit wat daar gebeurde. Midden in Madrid, in 1 van de 10000 barretjes van die stad, kom ik mijn mentor tegen van VMBO-GT 3, meneer Fun. Dit toeval kon ik natuurlijk niet laten lopen en ik sprak hem aan (met meneer Fun, haha) Ik zei mijn naam en herkende mij weer, wat bijzonder is aangezien ik 15 was toen hij mijn mentor was. We kletsen even en hij vroeg nog hoe het ging met zingen. Hij wist dus écht nog wie ik was na al die jaren. Ik vraag me soms wel eens af wat je gedaan moet hebben als leerling om nog zo lang in het geheugen te blijven hangen van een docent. Tijdens het einde van ons gesprek scoorde Spanje zijn eerste doelpunt, die ik dus maar half heb meegekregen. De barvrouw bedolf onder Spaanse vlaggen, Spaanse vlaggen op onze wangen en Spaanse sjaals. Met een 3-0 winst op zak vertrokken we naar huis om met een goed gevoel te gaan slapen.