Dag 3

El trecero día
Ik hou van slapen, maar als ik in het buitenland ben vind ik uitslapen zonde van mijn tijd. Heel soms is het écht nodig, maar ik had vanochtend de wekker om 8 uur staan. Ik heb me gedoucht, ontbeten en wat met Mercedes (mijn Spaanse mama) gekletst. De kat, Lilly, was aan het spelen met mijn cadeautje. 2 speelgoedmuisjes en ze kan zich er de hele dag mee vermaken vertelde Mercedes. Oh ja, gister heb ik Ada ontmoet, het dochtertje van 9. Ze vond de armbandjes, die ik als cadeautje had gegeven, erg leuk en ze heeft eventjes Nederlands met me gepraat. In de ochtend ben ik naar Lavapiés geweest waar de wereld nog moest wakker worden toen ik aankwam. Schoonmakers waren nog druk bezig de straten schoon te spuiten en al het vuil op te halen. En alle winkelmedewerkers vegen hun stoepje schoon om vervolgens de straat te gaan dweilen. Ondanks dat er zoveel geschrobt en geboent wordt, stinkt het hier wel ontzettend. Maar dat hou je toch in de grote steden. Lavapiés is de wijk waar alle culturen uit Madrid samen komen en waar je net even andere winkeltjes vind dan bij Sol. Je vind hier alle keukens van de wereld en hier lijken weinig toeristen rond te lopen. De generatie die nu opa en oma leeftijd heeft is ontzettend klein, qua hoogte. Nu weet ik niet of die generatie allemaal klein is geboren of gewoon allemaal 20 centimeter gekrompen zijn. Wat ook opvalt is dat veel mensen huisdieren hebben, vaak meer dan 1. Lilly de speelse kat van mijn Spaanse familie vind ik al aanwezig genoeg.In Lavapiés hebben Merijn en ik de boel verkent en op het terras in de zon gezeten en voor 3,90 twee koffie en een churro op. Lavapiés is leuk, anders, veel antiek winkeltjes en veel meer locals. In de middag hebben Monique en ik afgesproken bij de metro om vervolgens in parque de Retiro te gaan lunchen. Later sloot Merijn aan met een pakje kaarten en hebben we heerlijk in de zon vertoefd. De zon scheen behoorlijk en het voelde wel als 37 graden, terwijl het maar 27 graden bleek te zijn. Wij houden ons hart vast voor eind van deze week met die tropische temperaturen. Om half 6 ging ik naar het metrostation vlak bij mijn huis, Arguëlles. Hier had ik afgesproken met Alejandro die ik van een language exchange site "ken". We hebben wat gedronken in de wijk en over van alles en nog wat gepraat, voornamelijk in het Spaans natuurlijk. Hij zorgde ervoor dat hij met een tempo praatte die ik kon bijhouden en ik kon vrijwel alles verstaan. En ook terug praten, niet geheel onbelangrijk. Ondertussen lig ik nu thuis op bed geploft en voel ik pas hoe warm mijn verbrande lichaam is. Vanaf morgen standaard zonnebrand meenemen en op zoek naar een katoenen tasje. Daar kan nét wat meer in dan mijn kleine maar fijne uitgaanstas.